Lies Van Gasse #57

(dag 1-47)

Negen seconden: een spinnend dier
legt zich op of naast mijn schoot,

ondertussen betrekt de lucht boven de stad
en stamel ik woorden die ik zelf niet begrijp.

Twee olieachtige vleugels, klam en onrustig,
klappen open en spannen zich wijd.

Ik kijk hoe een harpij de wolken temt
en de opkijkende voetgangers met haar schaduw bedwelmt

tot zij klapwiekt, en weer vertrekt.
Beneden worden de ogen steeds groter.

De jongen van het postorderbedrijf belt aan,
voor mijn voeten gooit hij een grote doos
waarin een badpak, een buikband,

-

(day 1-47)

Nine seconds: a purring animal
lies down on or by my lap,

meanwhile the air darkens above the city
and I stammer words I don’t understand myself.

Two oily wings, clammy and restless,

unfold and spread wide open.

I observe how the harpy tames the clouds
and stuns the dreading pedestrians with its shadow

until it claps the wings, and leaves again.

Eyes widen downstairs.

The boy from the postorder company rings,

He throws a huge box by my feet
in which a bathing suit, a belly band,