Lies Van Gasse #58

(dag 1-48)

ondertussen betrekt de lucht boven de stad
en stamel ik woorden die ik zelf niet begrijp.

Twee olieachtige vleugels, klam en onrustig,
klappen open en spannen zich wijd.

Ik kijk hoe een harpij de wolken temt
en de opkijkende voetgangers met haar schaduw bedwelmt

tot zij klapwiekt, en weer vertrekt.
Beneden worden de ogen steeds groter.

De jongen van het postorderbedrijf belt aan,
voor mijn voeten gooit hij een grote doos
waarin een badpak, een buikband,

een rolletje plakband, een nog te lezen boek,
een flesje badolie, een te klein gekochte bril,

-

(day 1-48)

meanwhile the air darkens above the city
and I stammer words I don’t understand myself.

Two oily wings, clammy and restless,

unfold and spread wide open.

I observe how the harpy tames the clouds
and stuns the dreading pedestrians with its shadow

until it claps the wings, and leaves again.

Eyes widen downstairs.

The boy from the postorder company rings,

He throws a huge box by my feet
in which a bathing suit, a belly band,

some scotch, a book, yet to be read,

a bottle of bath oil, some too tiny glasses,