Lies Van Gasse #52

(dag 1-42)

dat ik ten hoogtste één kiem verdraag:

die van woekerende zinnen,

die als dampende katten

door de bedrieglijke regelmaat van mijn gedichten springen.

(afbeelding 11)

(afbeelding 12)

(afbeelding 13)

Negen seconden: een spinnend dier
legt zich op of naast mijn schoot,

ondertussen betrekt de lucht boven de stad
en stamel ik woorden die ik zelf niet begrijp.

-

(day 1-42)

that I can stand one germ at the most:

that of invasive phrases,

that leap through the deceptive regularity of my verses

like damp cats.

(image 11)

(image 12)

(image 13)

Nine seconds: a purring animal
lies down on or by my lap,

meanwhile the air darkens above the city
and I stammer words I don’t understand myself.