Lies Van Gasse #42

(dag 1-33)

Zeven:
een dichter schrijft op een nacht een brief
en onderhuids lees ik een kiem die langzaam uitbreekt –

klimmend, als rhisoom ontstaan,
steeds strakker rond de omheining

Acht: ik antwoord de dichter, intussen

verwekt de bananenplant op de vensterbank

drie kinderen. Eén herinnert zich het peperkoeken huis
waarin het een ander leven beëindigde,

het tweede wacht hol, als een halve man,
trekt zich los, gaat de straat in, springend

terwijl het derde, verlegen
en in zichzelf gekeerd

blinkt in het ochtendlicht –
hierbij bedenk ik, 

-

(day 1-33)

Seven:
a poet writes a letter one night
and below the skin I read  a seed that germinates slowly –

climbing, sprung like a rhizome,

steadily tightening around the fence

Eight: I answer the poet, meanwhile
the banana plant produces  offspring on the windowsill.

Three children. One remebers the gingerbread house
in which it ended a former life,

the second one awaits caved, like a half man,
tears itself loose, walks into the street, jumping

while the third one, shy
and introverted

gleams in the morning light –

I hereby think,