Lies Van Gasse #47

(dag 1-38)

terwijl het derde, verlegen
en in zichzelf gekeerd

blinkt in het ochtendlicht –
hierbij bedenk ik,

starend naar de leliebrug,
het ondiepe water,

de paarse glans van mijn territorium,
de verrimpelde Toyota op de straat beneden,

dat ik ten hoogtste één kiem verdraag:
die van woekerende zinnen,

die als dampende katten
door de bedrieglijke regelmaat van mijn gedichten springen.

(afbeelding 11)

-

(day 1-38)

while the third one, shy
and introverted

gleams in the morning light – 

I hereby think,

staring to the bridge of lilies,
the shallow water,

the purple shine of my territory,
the wrinkled Toyota downstairs on the street,

that I can stand one germ at the most:
that of invasive phrases,

that leap through the deceptive regularity of my verses
like damp cats.

(image 11)