Lies Van Gasse #103

(dag 1-102)

en de lucht gevuld werd door wolken,
splinters en bloed. We weten

dat vlak naast ons een zwarte vrouw
een kind hield in haar draagdoek,

dat de soldaat aan de inkom
net nog vriendelijk knipoogde,

dat ik met handen en voeten verankerd leek
in jouw blik,

en dat ik mij afvroeg hoeveel winkelkarretjes je nodig had
om heel je wereld mee te zeulen

naar de overkant,
dat plotse wit,

waar het stil was, drie seconden,
of zelfs negen, zeven of tien

 

-

(day 1-102) 

and the air was filled with clouds,
shards and blood. We know

that next to us a black woman
held a child in her sling,

that the soldier at the entrance
just winked friendly,

that I seemed anchored in your gaze
by hands and feet,

and that I asked myself how many shopping carts you needed
to drag your world along

to the other side,
the sudden white

where all was quiet, three seconds,
or even nine, seven or ten.