Lies Van Gasse #106

(dag 1-105)

dat ik met handen en voeten verankerd leek
in jouw blik,

en dat ik mij afvroeg hoeveel winkelkarretjes je nodig had
om heel je wereld mee te zeulen

naar de overkant,
dat plotse wit,

waar het stil was, drie seconden,
of zelfs negen, zeven of tien,

Ik ben de telling haast vergeten.

Ik vroeg me af of je nog langskwam,

er bleef geen plaats meer in je afdruk.

Ik speelde met mijn schaduw,
spiegelde op mijn vel de zon.

-

(day 1-105)

that I seemed anchored in your gaze
by hands and feet,

and that I asked myself how many shopping carts you needed
to drag your world along

to the other side,
the sudden white

where all was quiet, three seconds,
or even nine, seven or ten.

I almost forgot the counting.

I wondered if you would stop by,

there was no room in your footprints.

I was playing with my own shadow,
reflecting the sun on my skin.