Lies Van Gasse #110

(dag 1-109)

Ik ben de telling haast vergeten.

Ik vroeg me af of je nog langskwam,

er bleef geen plaats meer in je afdruk.

Ik speelde met mijn schaduw,
spiegelde op mijn vel de zon.

Ik was vergeten wat ik hier kwam doen
maar zag mijzelf veranderen

in een leeuwenvacht,

een platte kei,

een zandbank,
het fladderende wier dat onder water

nog het meeste lijkt op handen
maar dan wapperend, en kansloos

-

(day 1-109)

I almost forgot the counting.

I wondered if you would stop by,

there was no room in your footprints.

I was playing with my own shadow,
reflecting the sun on my skin.

I had forgotten what I came to do
but watched myself turning

into a lion’s skin,

a flat boulder,

a sandbank,
fluttering sea weed that under water

resembles hands especially,
but then waving, and desperate