(dag 1-98)
een mandarijn, een nectarine,
een glanzend barstende appel.
Nu springt er onverwachts een knop
die niet te stillen is van binnenuit
en zelfs de zachtste wand slaat in scherven.
We weten niet meer waarom dit gebeurd is.
We weten niet meer hoe onze gezichten
er uit zagen toen het donker werd
en de lucht gevuld werd door wolken,
splinters en bloed. We weten
dat vlak naast ons een zwarte vrouw
een kind hield in haar draagdoek,
dat de soldaat aan de inkom
net nog vriendelijk knipoogde,
er uit zagen toen het donker werd
en de lucht gevuld werd door wolken,
splinters en bloed. We weten
dat vlak naast ons een zwarte vrouw
een kind hield in haar draagdoek,
dat de soldaat aan de inkom
net nog vriendelijk knipoogde,
-
(day 1-98)
a tangerine, a nectarine,
a shiny, bursting apple.
Now suddenly a bud blooms
unquenchably from whithin
and even the softest partition splinters.
We don’t remember why this happened.
We don’t remember how our faces
looked like when it grew dark
and the air was filled with clouds,
shards and blood. We know
that next to us a black woman
held a child in her sling,
that the soldier at the entrance
just winked friendly,
We don’t remember why this happened.
We don’t remember how our faces
looked like when it grew dark
and the air was filled with clouds,
shards and blood. We know
that next to us a black woman
held a child in her sling,
that the soldier at the entrance
just winked friendly,
Hi Lies - I hope you don't mind - I used some of the lines from this poem in my post today - it's a cento called 'pine' and it uses lines from all the poems posted so far on 8 April. Cheers - Melinda
ReplyDelete