Lies Van Gasse #108

(dag 1-107)

naar de overkant,
dat plotse wit,

waar het stil was, drie seconden,
of zelfs negen, zeven of tien,

Ik ben de telling haast vergeten.

Ik vroeg me af of je nog langskwam,

er bleef geen plaats meer in je afdruk.

Ik speelde met mijn schaduw,
spiegelde op mijn vel de zon.

Ik was vergeten wat ik hier kwam doen
maar zag mijzelf veranderen

in een leeuwenvacht,

een platte kei,

-

(day 1-107)

to the other side,
the sudden white

where all was quiet, three seconds,
or even nine, seven or ten.

I almost forgot the counting.

I wondered if you would stop by,

there was no room in your footprints.

I was playing with my own shadow,
reflecting the sun on my skin.

I had forgotten what I came to do
but watched myself turning

into a lion’s skin,

a flat boulder,