Lies Van Gasse #187

(dag 1-176)

gezichtloos doorboort mijn potlood het te zachte karton
dat mijn gedachten omhelst, ze koestert
en in zachte handen omdraait, maar zonder gezicht

trekt een achterhoofd een zwart gat in de dag.

Een donkere gestalte belemmert het licht
dat uit het deurgat naar binnen komt.

Het kind in de buik schopt
steeds hardnekkiger tegen het middenrif.

-

(day 1-176)

faceless my pencil drills the too soft piece of cardboard
that embraces my thoughts, cherishes them
and revolves them in its soft hands, but faceless

the back of a head draws a black hole through the day.

A dark stature blocks the light

that enters through the doorway.

The child in the belly kicks the diaphragm
increasingly obstinate.