Lies Van Gasse #229

(dag 1-219)


en de tijd was daar om elkaars vierkante kaders te omarmen.

Jij kende het perspectief, de slag om de tijd,

het breken van elkaars wanden



en ademde in, en uit:

één seconde:
de tijd die een ademhaling nodig heeft
om zich in dit papier te kerven,

de hartslag die zich opent
als een oude hand
en zich sluit wanneer ze bewoond is,

(day 1-219)

and the time was there to embrace each other’s square frames.

You knew the perspective, the Battle of Time,

you knew how we broke each other’s partitions



and you breathed in, and out:

one second:

the time it takes for one breath
to be carved into this piece of paper,

the heartbeat  that opens
like an old hand
and closes whenever it’s inhabited,